Γράφει ο Χρήστος Μέγας
Μπορεί ο βασικός μισθός να διαμορφώνεται πλέον στα 830 ευρώ καθαρά, ωστόσο πρόκειται για αριθμητικό μέγεθος και έχει μόνο… στατιστική αξιοπιστία.
Είναι κατώτερος του 2011, ενώ χάθηκε ο λεγόμενος κοινωνικός μισθός.
1. Σχεδόν 600.000 νέοι μέχρι την ηλικία των 34 ετών λαμβάνουν ένα «ξερό» μισθό χωρίς ωριμάνσεις και προσαυξήσεις. Οι 3ετίες πάγωσαν το 2012 και φέτος θα λάβουν προσαύξηση 10% μόνο όσοι είχαν «υπόλοιπο» 2-2,5 ετών το 2012 και εντός του έτους θα συμπληρώσουν 3ετία.
2. Ο βασικός-εισαγωγικός μισθός υπολείπεται του μισθού που ίσχυε πριν 13 χρόνια. Υπενθυμίζεται ότι τότε ο βασικός μισθός ήταν 751 ευρώ, δηλαδή σε σημερινές τιμές 877 ευρώ (ο μέσος πληθωρισμός υπολογίζεται από την Τράπεζα της Ελλάδος άνω του 17%, συνυπολογιζόμενος και ο αποπληθωρισμός της περιόδου 2013-16, όπως και του 2020).
3. Συν το γεγονός ότι τα 751 ευρώ τότε (2011) ήταν αφορολόγητα, ενώ σήμερα ο βασικός-εισαγωγικός μισθός υπόκειται σε παρακράτηση φόρου αφού δεν έχει τιμαριθμοποιηθεί η φορολογική κλίμακα και τα ετήσια εισοδήματα του ανειδίκευτου εργάτη ξεπερνούν το αφορολόγητο όριο των 8.636 ευρώ (9.870 καθαρά το χρόνο χωρίς επιδόματα και 3ετίες). Με 9.877 ευρώ το έτος, μετά την παρακράτηση των ασφαλιστικών εισφορών, ο εργαζόμενος με τον βασικό μισθό πληρώνει φόρο 124 ευρώ το χρόνο πλέον. Ενώ το αφορολόγητο είχε θεσπιστεί προκειμένου να προστατεύει τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους. Πλέον δεν υφίσταται καμία προστασία.
4. Η άνοδο του επιδόματος ανεργίας στα 509 ευρώ (55% του εισαγωγικού μισθού) αφορά μόλις 1 στους 4 ανέργους (24% ή 251.000 τον περασμένο μήνα έναντι 1.017.000 εγγεγραμμένων στις λίστες ανεργίας της ΔΥΠΑ (ΟΑΕΔ). Ταυτόχρονα, αποκόπηκε το βοήθημα των μακροχρόνια ανέργων (εκτός αγοράς εργασίας για πάνω από 12 μήνες), το οπαίο ήταν ίσο με 13 ημερήσια επιδόματα ανεργίας, δηλαδή 249,08 ευρώ τότε και πλέον θα έφτανε 264 ευρώ για ένα επιπλέον χρόνο (13ος έως 24ο μήνας ανεργίας). Όπως επίσης καταργήθηκε και το επίδομα τρίμηνης παραμονής στο μητρώο ανέργων. Το ποσό του βοηθήματος ήταν 287,4 ευρώ.
5. Πέραν των γλίσχρων εισοδημάτων και των ελλειπόντων επιδομάτων, αυτό που κάνει αίσθηση είναι η άμεση και έμμεση φορολογία. Εκτός από τον άμεσο φόρο των 124 ευρώ που πληρώνει κάθε χρόνο ο αμειβόμενος με τον εισαγωγικό μισθό (σ.σ. και πολύ περισσότερα όσοι έχουν επίδομα γάμου 10% κ.λπ.), η έμμεση φορολογία με τον ΦΠΑ στο 24% και τους Ειδικούς Φόρους (καύσιμη κ.α.) φαλκιδεύει το διαθέσιμο εισόδημα.
6. Επίσης, μέσα στην οικονομική κρίση (2009 και μετά) έχει καταρρεύσει και ο λεγόμενος Κοινωνικός μισθός:
α/ Δεν υφίσταται πρόγραμμα στεγαστικής πολιτικής, ειδικά σε μια περίοδο έκρηξης των τιμών κατοικίας (ενοικίασης και αγοράς)
β/ Πέραν των διαχρονικών προβλημάτων στην Υγεία, οι ασφαλισμένοι πληρώνουν πλέον περισσότερα για φάρμακα (εκτός της συμμετοχής 25% καταβάλουν τη διαφορά μεταξύ τιμής της δραστικώς ουσίας που υπολογίζει ο Επιπλέον ο ασθενής πληρώνει και τα (απογευματινά) χειρουργεία.
γ/ Η Παιδεία μόνο κατ’ όνομα είναι δημόσια, ιδιαίτερα για φροντιστήρια ξένων γλωσσών και εισαγωγής στα ΑΕΙ, το κόστος εγκατάστασης φοιτητή σε άλλη πόλη κ.α.), ενώ σύντομα θα προστεθεί και η καταβολή διδάκτρων στα ιδιωτικά ΑΕΙ.
δ/ Δεν υπάρχει η έννοια της δωρεάν άθλησης, των οικογενειών, αλλά ούτε των παιδιών. Εκτός από τη μηνιαία (υψηλή) συνδρομή στο άθλημα, η μετακίνηση σε άλλη πόλη για αγώνες συνεπάγεται τεράστια οικονομική αιμορραγία για τους γονείς.
iEidiseis.gr
